Van tijd tot tijd krijg ik wel eens prive mailtjes, of op of aanmerkingen op het forum, over emigratie vanuit Nederland of over het feit dat ik zo "gelukkig ben" dat ik hier woon.
Ik moet voorop stelled dat het niet overal rozengeur en maneschijn is, of zoals mijn moedertje zou zeggen, "Het is overal wat".
Veel Nederlanders emigreerden in het begin der vijftiger jaren naar oa Nieuw Zeeland, Australie en Canada om de naoorlogse depressie een beetje te ontkomen en een nieuwe toekomst op te bouwen.
Ik emigreerde zelf in 1974 vanwege "een Hollandse meid", en 37 jaar later zit ik hier nog steeds in hetzelfde plekkie genaamd Tauranga. Wel zijn we in de tijd een keer of 19 verhuisd door het kopen en weer verkopen van huizen. Op ons huidige plekje zitten we nu inmiddels 20 jaar en het is ruim tijd om weer te verhuizen Maar niet als Ingrid er iets mee te doen heeft.
Mensen die vandaag de dag emigreren blijken dat voor heel andere redenen te doen en het heeft vaak te maken met het milieu en het environment.
Het is overigens een grote stap. Een artikel in de krant de Daily Mail deze week wees erop. Van de 110.000 mensen die tussen 2005 and 2010 naar Australie emigreerden keerden er weer 30.000 terug. Volgens het artikel misten velen hun familie, het winkelen en het Engelse weer? (nu vraag ik je, het weer?)
Enmigrate vandaag de dag is een stuk moeilijker omdat de emigranten het niet meer voor het kiezen hebben. Leeftijd, beroeps keuze, financien en de vraag of je al dan niet al familie in het betreffende land hebt spelen een rol.
Australie en NZ laten vandaag de dag alleen mensen binnen met beroepen waarvan een tekort heerst. Grote zakken geld doet ook wonderen.
Je eigen huisje bezitten en voor jezelf gaan beginnen is vaak in Nederland een droom die hier werkelijkheid kan worden.
Maar om maar eens te eindigen met mijn openings statement: Het is overal wat.
Groet, Kees, Tauranga, Nieuw Zeeland.
Ik moet voorop stelled dat het niet overal rozengeur en maneschijn is, of zoals mijn moedertje zou zeggen, "Het is overal wat".
Veel Nederlanders emigreerden in het begin der vijftiger jaren naar oa Nieuw Zeeland, Australie en Canada om de naoorlogse depressie een beetje te ontkomen en een nieuwe toekomst op te bouwen.
Ik emigreerde zelf in 1974 vanwege "een Hollandse meid", en 37 jaar later zit ik hier nog steeds in hetzelfde plekkie genaamd Tauranga. Wel zijn we in de tijd een keer of 19 verhuisd door het kopen en weer verkopen van huizen. Op ons huidige plekje zitten we nu inmiddels 20 jaar en het is ruim tijd om weer te verhuizen Maar niet als Ingrid er iets mee te doen heeft.
Mensen die vandaag de dag emigreren blijken dat voor heel andere redenen te doen en het heeft vaak te maken met het milieu en het environment.
Het is overigens een grote stap. Een artikel in de krant de Daily Mail deze week wees erop. Van de 110.000 mensen die tussen 2005 and 2010 naar Australie emigreerden keerden er weer 30.000 terug. Volgens het artikel misten velen hun familie, het winkelen en het Engelse weer? (nu vraag ik je, het weer?)
Enmigrate vandaag de dag is een stuk moeilijker omdat de emigranten het niet meer voor het kiezen hebben. Leeftijd, beroeps keuze, financien en de vraag of je al dan niet al familie in het betreffende land hebt spelen een rol.
Australie en NZ laten vandaag de dag alleen mensen binnen met beroepen waarvan een tekort heerst. Grote zakken geld doet ook wonderen.
Je eigen huisje bezitten en voor jezelf gaan beginnen is vaak in Nederland een droom die hier werkelijkheid kan worden.
Maar om maar eens te eindigen met mijn openings statement: Het is overal wat.
Groet, Kees, Tauranga, Nieuw Zeeland.
Opmerking