Over het waarom

[winterkoning]

Heb een vraag aan alle bezoekers op dit forum,
Wat veroorzaakt het verschil in gevoeligheid tussen man en pop?
En daar bedoel ik dan mee dat er bij specifieke soorten de mannen danwel de poppen zwakker zijn .
Voorbeeldje :
Ik heb blauwborsten gekweekt in een grijs verleden, als het broedseizoen ten einde was dan werden man en pop
gescheiden,in dezelfde kooi alleen werd de kooi dan opgesplitst in twee hokken,voer/water was voor beide geslachten hetzelfde,
licht was hetzelfde,omstandigheden waren het zelfde,moment van rui was hetzelfde etc etc etc.
Als er dan één dood ging kon ik er donder opzeggen dat het de man was(bij deze soort),MAAR WAAROM WAS DIT DAN ALTIJD DE MAN ?
Ander voorbeeld: masker of blauwe goudvinken daarbij was het bij mij altijd de pop als er één dood ging,WAAROM?
was het gewoon toeval ?,want we spreken hier niet over massa's doden vogels ,nee gewoon 1 op de zoveel en 1 in de zoveel tijd.
Of nog anders gezegd waarom werden er alleen van bepaalde soorten mannen ingevoerd (en dit ging dan echt niet alleen omdat men de mannen mooier vond,voor de zang alleen etc etc).
Heeft u ook zo'n ervaring met een bepaalde soort? heeft u het zich ook wel eens afgevraagd?Wat is uw mening/denkwijze hierover?
Waarom er van bepaalde soorten meer mannen zijn dan poppen of juist andersom?,kijk vanuit de natuur
kan ik het nog begrijpen ,maar daar tellen de wetten van de natuur , en die wetten gelden niet altijd meer/of gaan hier niet altijd meer op in onze kooien (predatie ,langere trek van mannen dan poppen,opvallender verenkleed van mannen en dus verhoogde kan op... territorium gedrag met evt dodelijke gevolgen etc etc etc).
Zou het te maken hebben dat mannen soms meer energie vergen van het lichaam omdat zij meer /anders ruien/een grotere transformatie ondergaan en dit dan hun zwakker maakt bij die specifieke soort?
Zou het te maken hebben dat sommige vogelras poppen zwakker zijn /kunnen worden na het hebben van nesten ?
En dan praat ik dus over dit soort verschijnselen in onze kooien en niet vanuit de natuur.
zomaar vragen/bedenkingen.

en wat daar dan aan te doen? bij het specifieke geval,hebben ze dan extra vitamines nodig etc etc?
maw hoe doe u dat bij die specifike vogel (ras) waarmee u een soortgelijke ervaring hebt?
moeten bij sommige rassen bij mannen danwel poppen eerder worden gedacht aan omschakeling of eerder toedienen van ander voer of extra's? tov de andere sexse.
mvg winterkoning

[jan de nijs]

Hoi winterkoning
goede vragen, de antwoorden zijn wat moeilijker, wat wel een oorzaak kan zijn is. we zien ook in de natuur regelmatig vogelsoorten die bijna altijd alleen zijn, van blauwborstjes weet ik het niet ,maar roodborstjes zie je zelden een koppel. Ik denk dat ze alleen bij elkaar komen om de soort in stand te houden en dat is het..
Buiten deze korte periode kunnen ze elkaar niet luchten of zien, de koekkoek is ook zo voorbeeld altijd alleen.
Nu maken sommige soorten elkaar af dan is de oorzaak duidelijk,maar het kan ook zijn dat het mannelijke of vrouwelijke geslacht zo dominantb is dat de ander van de voerbak wordt geweerd,of enkel de restjes krijgt waarddor deze zwakker en zwakker wordt en dan ook het meest vatbaar is voor ziektes
Het is puur een theoretische gedachte van mij, welke eigenlijk onderzocht zou moeten worden,misschien is dit ooit al gedaan ? en anders heel goed observeren,desnoods met een camera.

gr Jan

[Daniel]

hier een antwoord van Voren.com waarom er van bepaalde papegaaiensoorten alleen mannen weren ingevoerd.

In the vast majority of cases, parrots were never trapped during the breeding season. In some countries, this was the law. In others, the trappers themselves, through "peer pressure," enforced a moratorium on trapping during the breeding season. Most of the trappers who I met throughout Central and South America were enterprising, intelligent individuals. They were all well aware that the parrots were a valuable resource, a resource that could be never-ending if it was managed correctly. They all realized that if the birds were not permitted to replace themselves on a yearly basis, there would be no future harvests. In exporting countries like Guyana, they all agreed to laws that prohibited the capture of any birds during the breeding season. In order to create compliance, all exportation was stopped every year during this time frame. It did not pay to hold a bird and feed it so you could export it the following season. In Paraguay, the professional trappers were the enforcers of the unwritten laws that they themselves set up for the correct harvesting of these valuable resources, resources that they depended on to feed their families. This was a very serious game. Those trappers who did not wish to play by the rules always seemed to mysteriously disappear in the jungle, never to return. If they were found, it was always with a bullet hole in them. Just as many Americans would not hesitate to shoot someone who was robbing their convenience store; these people felt the same justification when someone threatened the sustained harvest of "their" parrots.

The habits of wild parrots go hand in hand with all of this. During the breeding season, all the flocks split up into pairs that go their own way. After the breeding season is over, they reorganize into large flocks again. This is the only time of the year that it really "paid" to trap. After all, it does not take much intelligence to figure out that trying to catch a few birds out of a flock of 300 is a lot easier than trying to catch a few birds from isolated pairs. Hence, the trappers would wait until after the breeding season was over, and the large flocks were formed before they would begin the year's harvest. This is where the female problem comes from. The trapping season comes at the time of the year when the female is at her highest point of stress. She is underweight and over stressed from raising her babies with only marginal help from her mate. Unfortunately, there is one thing that most newly trapped wild parrots have in common: It takes them several days to get over the trauma of capture. During this time period, they do not eat. When you add this to the stress of raising a clutch of babies, it all adds up to death. The result is that the majority of mortality that occurred between capture and quarantine were females. Hence, the majority of wild-caught birds that were offered for sale after quarantine were mature males, nonproductive females and immature birds of both sexes. This has gone a long way in solidifying the false belief that parrots are difficult to breed in captivity (bron Voren.com)

[winterkoning]

en quote:
The trapping season comes at the time of the year when the female is at her highest point of stress. She is underweight and over stressed from raising her babies with only marginal help from her mate.

en als men dat dus terug vertaald aan de in onze volierés aanwezige vogels zou dat één van de oorzaken dus kunnen zijn ,stress na broedseizoen.
want met vangen en niet eten ,gaat niet echt op toch in onze voliere's ,het afvangen mischien wel ,maar niet meer eten?

en als we dat dan doorvertalen naar het feit dat wij zeggen:
man vervelend (tijdens de broed)haalt hem maar weg,de pop doet het wel alleen.(jongen groot brengen).
jagen wij de pop dan een mogelijk eerdere dood in?(bij rassen die daar dan gevoelig(er) voor blijken te zijn).
iemand mischien iets bijgehouden en dit terug zou kunnen vinden in zijn administratie?

en moet men dan bv poppen van dat betreffende ras dan anti stress middelen/middeltjes geven ?

jan (goeie theorie trouwens,zet weer wat radartjes in werking) maar dat van de blauwborsten ,ligt echt aan het individue qua vogel (aard),er zijn koppels die men altijd samen kunt houden (vaak de beproefde/geslaagde harmonierende koppels en de wat oudere vogels).en andere faktoren natuurlijk zoals grote huisvesting (territoriumgedrag/ grote van de vogel),meerdere plekken voeren (voedselconcurrentie) ,schuilmogelijkheden etc etc.
zij behoren tot de lijsterachtige en over het algemeen zijn het ruzie makers.

dat men vaak "dezelfde"roodborst ziet kan zijn omdat er geen duidelijke op het eerste oog gemakkelijke verschillen onderling (en ook sexe verschil) kan waarnemen en ook hier geld weer voor ,ligt volledig aan het aard van het beestje.(maar wie neemt hiermee risico in zijn voliere?).
het gekke is dat de japanse roodborst dan weer wel bij elkaar gezet kan worden zonder brokken,maar zou hier ook geen brokkenmakers tussenzitten en is dit omdat wij duidelijke uiterlijke verschilen zien en dus mischien eerder zeggen hup bij elkaar (het zal wel goed gaan?).
gedachtes, gedachtes.
je moet er maar mee rondlopen (maargoed ,nog altijd beter dan moordplannen toch?)
mvg

[Zwartkopje]

Bij de mens(en sommige dieren) is het statistisch zo dat er meer mannen)jongetjes worden geboren dan meisjes. Hoe verder in leeftijd hoe meer jongens/mannen "sneuvelen" als gevolg van het "gevaarlijker" leven dat zij leiden(lijden ;-)).
Het sterven van sommige mannen zou kunnen zijn dat zij (en dan denk ik zeker aan insecteneters) na een druk broedseizoen echt op zijn. Niet zo zeer van het broeden, maar van het verdedigen van het gebied, vrouwtje etc.
Bij succesvolle hertebokken is het ook bekend dat die vaak na het seizoen vaak op zijn en een makkelijke prooi zijn. Hoe de winter verloopt (kan men weer voldoende opbouwen) bepaald of men het volgende seizoen weer een topprestatie kan leveren.
Bij poppen zou je kunnen denken dat die of op zijn na het broeden of dat ze zo sterk zijn na het broeden -> anders waren ze al gesneuveld tijdens het broeden.
Er is denk ik een verschil tussen soorten afhankelijk van hun levenswijze